واحه

طول کشید اما فهمیدم.اهل چیزی بودن با دلبسته‌ی چیزی بودن فرق میکند.کسی که اهل چیزی است احساسش فراتر از دوست داشتن،علاقه مند بودن،تمایل داشتن و مشغول آن چیز بودن است.آدمی‌که اهل دل است حرف طرفش را میفهمد.آدمی‌که اهل علم است از جستن علم جانش خسته نمیشود.آدمی‌که اهل غذا است پر میشود ولی سیر نه.گنجایش معده اش تمام میشود ولی حرص و طمعش نه.اهل چیزی بودن زندگی کردن آن چیز است.